Jedem dat Sinne

Nu häste jrad noch e paah Daach, on de Päckskes för de janze Famillich, de Verwandtschaff on wat söns noch eso drömeröm es, mösse fähdech sin. Dobei hann ech mech doch jedes Johr vörjenomme, dat ech mech dä Stress met de Looperei on de Kooferei von de Jeschenke nimieh aandonn well.

Äwer wie dat met de Vörsätz es: Offt jesaht, doch nie jedonn! Op alle Fäll well ech dies Johr bloß so Presentches make, die wo janz us de Reih falle. Ech stell mech vör, dat dann von min Weihnachtsjeschenke noch Jenerazzjohne en ons Famillich verzälle könne. Mi Hezzblättche, dat kütt natörlech zoeesch draan, kritt dat eeschte Booch von enem Leksikonn, dat sibbe Bänd hät: „Wie Mannsbelder Frollütt besser verstonn könne“.

Minne Rotzech kritt ene Pöngel Boxerbuxe us Satäng met rösije Spröch drop, z.B.: „Watte hütt kanns besorje, donn et nit eesch morje!“ Mi Schwesterke, wat ene moppelije kleene Knubbeldotz es, kann sech öwer e Johresabonnemäng för de Weightwatchers freue. Ons Omma, emmer am erömnörjele, dat se zo wennech Bewäjong hät, kritt ene Jootsching för ene Lady-Fittness-Clubb. Däm Oppa hann ech dat kapotte Radio von anno doll enjepackt met en dicke Schlöpp dröm, denn dä es öwerjlöcklech, wenn hä us Alt Neu friemele kann.
Nä, wat ben ech jetz jlöcklech, dat ech för jedem dat Sinne jefonge hann!