Schenke mäkt Spass

Wat hät mr bloß alle Johr widder en de Vörweihnachtsziet för en Ambrasch met de Schenkerei  am Hals! Met wat kammer wäm en Freud make on met wat öm Joddes Welle janit? Öwer so’n Froch es mr dann am hen on her simoleere on op ene Jeistesbletz am wahde.

Mr well jo nit met sinnem Jeschenk fies donäwer leeje. So e Jeschenk soll jo nit bloß eenem us de Famillich Freud make, söndern denne angere drömeröm och, wat äwer nit emmer fluppt.

So hät doch de stolze Omma letzdes Johr däm kleene Stropp, däm se nix afschlare kann, en Trommel jeschenkt. Denn sojet hät dä Rotzech, dä Leon-Kevin, onbedengt hann wolle. Selws hütt noh eenem Johr es dä Jong noch janz ussem Hüüske vör Freud: „Mensch, Omma, din Trommel vom letzde Johr es escht ene Hammer jewäse. Dat Weihnachtsjeschenk wor voll cool!“ De Omma wor natörlech schwer jeröhrt öwer dat Komplimäng on wollt direktemang wesse, ob hä och braw jede Daach drop am speele wör. Drop meenden dä Jong janz drüch: „ Nä, dat jrad nit, Omma! Äwer de Mamm deut mech doför jede Daach zwei Euro en de Häng, domet ech et nit donn!“

Nu es de Omma fies en de Bredullje, wat se donn soll, nohdäm se en däm Leon-Kevin sin Wonschzeddel-E-mail jeläse hät, dat sinne Hezzenswonsch för dies Johr en Trompet es.
So’ne Trötemann künnt dä Jrond sin, dat de Omma von ehr Schweejerdochter nächsdes Johr kin Enladong för dä Hillije Owend mieh kritt. Wat nu?