So’ne Kaländer hät jet

Kaländer hannt et en sech. Nä, ech meen jetz äwer noch nit dä Azvänzkaländer. Aan däm denk ech jrad nit. Ech hann em Momäng dä Mayakaländer em Kopp, dä ons verzälle well, dat am 21. Dezämber de Welt am ongerjonn wör.

Dat Datom deht jenau met däm vom Wenteraanfang zosammefalle on es och noch aan enem Fridaach! Nä, wat e Onjlöck äwer och! Wie soll mr bloß met sojet ömjonn? Dehste dech jetz e Paah wärme  Stiwwele för ene fies kalde Wenter koofe, kannste se bes nohm Weltongerjang nimmieh rechtech enloope on hengerher jo och nimmieh drare. Lösste dä Enkoof sin, on de Welt bliewt stonn statt ongerzojonn, send all de wärme Schoh schonnn fott on du kanns bes Febberwar dech de Fööß fies affreere. Denn all de angere Schlauköpp – denne dä Mayakaländer jeklaut bliewe kann – hannt dech dat wärme Schohzüch vör de Nas fottjeschnappt.

Ech hann met denne Mayas nix am Hoot on stonn leewer op ene angere Kaländer, dä em Momäng jrad Säsong hät. Minne Azvänzkaländer hät statt Apokalypse jede Daach e Päckske för mech parat. Dat lösst mr sech doch jähn jefalle, so’n leckere Öwerraschong enjewiggelt en Weihnachtspapeer on met en rode Schlöpp dröm.

So’ne Pappkäländer, wo henger de Dörkes en Minischockelad versteckt es, kannste och verjesse. Jrad kunnt mr en de Ziedong läse, dat em Schockelädche Schadstoffe sin könne. Ech sach et doch: Kaländer hannt et en sech!