Wat fott es, es fott

Dä schlaue Sproch kenne mer all. Et jöwt beinoh nix, wo dä nit drop passt. Dröm kannste däm och prima en jede Konversazzjohn aanbrenge, wenn et öm jet jeht, wat jrad nimieh do es.

Ocktober hammer, dr Sommer es fott. Do jöwt et nix mieh draan zo röddele. Fott esse, on dr Herws es do Herwsziet es de Ziet zom Afplöcke on Enpacke, hät min Omma selech emmer jesaht. Wat se domet jemeent hät, dat kannste hütt nimieh erläwe. Em Jahde hät de Omma Äppel, Prumme, Bunne on Jorke jeplöckt, ennet Kajöttche noh Huus jeschleppt, en Enweckjläser enjemaht on en Fass odder Tonn erinjepackt. „Wat fott es, es fott“, hät de Omma dann jesaht, „ flöck enjemaht, on dann hammer em Wenter noch jet vom Sommer op de Zong“.

Prumme em Enweckjlas? Bunne en de Tonn? So‘n Antikwität dehste hütt nimieh fenge, fott esse. Nix wöhd mieh em Herws för dr Wenter parat jemaht. Woröm och so’n Ambrasch? Mem Schock enjefrore on em Ies- on Köhlrejal vom Supermaat häste, wat Obs on Jemös aanjeht, et janze Johr öwer Sommer.

Dä jroße muusjraue Enweckpott von de Omma es als lang ussem Kabüffke fott. Äwer dä Jeschmack von ehrem lecker met en Zimmetstang enjemahte  Prummekompott es nit fott, däm hann ech hütt noch op de Zong.