Alle Johr widder schonn am Äng vom Nowämber fängt ons Stadt aan, sech weihnachtlech opzobrassele. Eejenslech hädden mer jo noch Ziet bes nohm 1.Advent, äwer hüttzedaachs kann mr nit fröh jenoch met de kommerzielle Nas dobei sin, domet eenem dat Weihnachtsjeschäff nit dörch de Lappe jeht.

Alle Johr widder wähde en de Citty Tannebööm on Büdches opjestellt met enem Pöngel von Weihnachtsdekorazzijohne draan, drop on drömeröm, domet Kleen on Jroß op keene Fall draan vörbeikicke, -loope on -koofe kann. Alle Johr widder – mr künnt trek von en Tradizzijohn spreche – hammer z.B. dä Engelchesmaat vör’m Carschhuus , dä Hangkwerkermaat op de Flenger Stroß, och dä Jan Wellem kickt emmer widder op desälwe Büdches eronger, on dasälwe en Jrön hammer och am Stadtbröckske, op de Schadowstroß, on vör’m Theater esset wie emmer fies am trecke.

Doch jetz kütt et! En Premiere hammer zo fiere. Op’m Schadowplatz direktemang vör däm Kawenzmannsklamottekoofhuus ussem Schwobeländle hät sech ene Weihnachtsmaat möngkesmoß noh ons Karnevalsmotto lecker „fein jemaht“.

Nä, wat so Schwobe nit all op de Been stelle könne! Do beste platt! So elejant-eckije schneewisse Büdches kritt doch ene Arschiteckt von de Düssel janit hen! Mr es trek am drööme von „Schneeflöckske, Wissröckse“ on et löpt eenem ieskalt dr Rögge eronger, wenn mr met Matjesbrötche aan de „Icebar“ stonn moss.

Nix wie hen, treck dech wärm aan! Nä, wat esset do cool!

Jetz fällt dech secher direkteamng dat Schoss en de Kösch en, wo mr all dat, wat mr em Läwe noch emol bruche künnt, am ophäwe es. Bloß nit so Raritätches on Antiekwitätches fottschmieße, em Läwe nit! För z.B. Schlössel, die op nix mieh passe, Kähzestompe för öweraschende Stromusfall, e Dotzend Batterije, dat Döske met de Melkzäng vom Rotzech on dä alde Sonnebrell em Ettewie zom Zwibbeleschälle. Sojet passt prima en dat Schoss erin.

För mieh Platz mösse dann Schränk herhalde. Frollütt häwe jähn em Kleederkast vom Schlofzemmer ehr XS-Klamotte op, en die se noh de nächsde Afspeckdiät widder erinpasse. Mannslütt dojäje stonnt op Keller. Ene eschte Kähl brucht vill Platz. So’ne Jäjer on Sammeler hät sinne Hamsterkeller. Do stapele sech de Schistiwwele, met denne dä Jong anno dunnemols ene Slalom jewonne hät, dat rösije Rennrad vom eeschte Jehalt jekooft, dä usrangscheerde Hometrainer, ene Hoope von Ömtreckkahtongs, rabbelvoll met Züch, von däm keener mieh wat weeß, sibbe Emmer met wisse Lackfärw on ene Tapezeererdesch! Stapele von Bredder us Zirbelholz, die siet zwöllef Johr drop wahde, dat se e Böökerrejal wähde.

Apropos Rejal! Dodrop leeje hee antieke Rodwingfläsche em Spennejewebbs. Dat Erwstöck vom Ohme Jupp, dä zosammejerollde Kawenzmannsperser, dä en ki Zemmer erinpasst, darf us Pietät nit fottjeschmesse wähde.

Wo es eejenslech dä janze Krempel fröher jewäse, als wie mer noch Ähdähpele on Kohler em Keller jebunkert hannt?

Nu hät jester endlech de beröhmde rheinesche fönnefde Johresziet aanjefange! Nä, wat send all de Lütt, die wo söns erjenswo en ons BRD läwe mösse, ärm draan! Se könne nit am ellefde em Ellefde schonn morjensfröh öm ellef Uhr ellef de Post afjonn losse.

Mr kann sech janit vörstelle, wie fies fad et sin moss, för z.B. henge wiet fott am kahle Aste, nit schonn öm ellef Uhr morjens mem Senge, Schonkele on Süffele aanzofange. Nä, wat es dat för e bedröppelt Läwe!

Do ben ech doch dreimol leever aan de Düssel zohuus on donn vör’m Fröhstöck schonn dreimol Helau roofe. Ons rösije Hoppeditz es jo jester us de Kest jehöppt on hät us däm Mosterpöttche erus – mr kann och sare us däm Sennefdöppe – vör‘m Rothuus däm lange OB wie alle Johr widder de Lewitte jeläse. So als Hoppeditz brucht mr jo ki Blatt vör de Schnüss zo nähme. Von däm sinne Verzäll kunnt sech de Stadtpollitick ‘ne janze Hoope henger de Ohre schriewe.

Äwer ons Elbers es och nit fuul jewäse on hät dann nit jrad mem Holzhammer, mieh mem Florett, sozesare Widderwöhd jejäwe. Eejenslech esset piepejal, wie dä dolle Dialoch zwesche Hoppeditz on OB usfällt. Däm Vollk drömeröm deht dat Janze sowieso emmer jefalle on freut sech endlech widder rongkeröm jeck on doll sin zo könne. Wenn dann och noch ons Karnevalsmusick „live“ dobei es, dann hammer öm däm Jan Wellem eröm Jubel em Döppe.

Äwer nit bloß drusse. Dat Tüppelche op’m i wor owedrop dä Hoppeditzball af 13 Uhr em Schlösser Kwahtier Bohähm. Nu weeßte och, woröm min Stemm hütt noch fott es.

Zoeesch hann ech jejlöwt, dat ech mech verläse hädden. Äwer nä! Schwazz op wiss stung en de Ziedong, wat dä Sagels Rüdijer von de NRW-Lenkspahtei sech hät enfalle losse. Wat mech dobei direktemang öwer däm Jong selwer enjefalle es, donn ech hee leever nit schwazz op wiss op et Papeer brenge. (So vom Bläck-aut öwer „mem Möpp jeflöppt“ bes nohm „ Hau-met-de-Pann“) Äwer ech well jo janix jesaht hann!

Johrelang hann ech en de Scholl jebrasselt on weeß jenau, met wievill Spass aan dr Freud, de kleene Ströpp jedes Johr dobei woren, Latähne zo friemele, Mähtesleeder uswendech zo liere on zo schmeddere, sojah Zint Mähtes on dä Beddeler em Rollespeel op de Böhn zo brenge. Wie joot et deht, jet afzojäwe on met angere zo deele, hannt se dodörch eso janz näwebei metjekritt. Janz noh däm Motto: Donn nit kniepech sin em Läwe, ‘nem ärme Höhsch soll mr jet jäwe! Dat jrad de muslimesche Blare dat janze Mähtes-Jedöns met Schmackes on Kawuppdesch metjemaht hannt, wor sozesare multikulturell „live“.

Jetz ben ech drop am wahde, dat dä lenke Rüdijer ons och noch dä hillije Nickelaus fottnähme well. Äwer dat fluppt schonn emol nit, denn dä kütt nemmech us Myra henge wiet fott en de Türkei. Do hät dä Hillije escht Jlöck, dat dä ene Mijrazzjohnshengerjrond vörzozeije hät!

Wenn ech jetz noch minne schlaue Sennef dozo jäwe sollt, kann ech bloß sare, dat mr nit fröh jenoch – schonn en de Kita – aanfange kann, Tolleranz, Respeckt on Festhalde aan Tradizzijohne vörzoläwe. So, leeve Sagels Rüdijer, dat kannste dech jetz emol henger Öhrkes schriewe!

Weeßte noch, wie ons Bobbele domols em Sommer 1985 en Wimbledon am Äng dat Mätsch jewonne hät? Nä, wat wor dat för e lecker Jöngke, dat met Schmackes on Kawuppdesch op dä Ball jekloppt hät, datte flöck öwerall Bum Bumm jenannt wohde es.

Schlare on jeschlare wähde, wor dat Motto op‘m rode Sangk. Ene Hoope von Tennislejende, Lendl, Mcenroe, Agassi on wie se all jeheeße hannt, hät et Bobbele jeschlare on es och jeschlare wohde. Zack, semmer beem Thema! Wat kunnt mr jrad eso schön en de Bildziedong läse: „Et Babs hät mech jeschlare!“ Och enä, wä jetz nit kriesche moss, hät e Hezz us Steen! Dä ärme Höhsch! Lang nimmieh op’m Tennisplatz, schonn lang kin söße 17 mieh hätte als usjewachsene Familljevatter op de Terrass von de Villa en Florida vom Fräuke Klöpp jekritt hät, es verhaue, verkamesölt wohde! Bumm! Babs hät Bobbele jeschlare. Jetz möhd ech et äwer jenau wesse: Em Tie-Break odder en 2 Sätz? Schad, jenau dat säht dä Schwahdlapp nit en sinnem Book „Dat Läwe es ki Speel“!

Onger däm fillosofesche Tittel dehte bröhwärm on hoorkleen us sinnem priwate Niehkörwske verzälle, vom flöcke Fisternöllche em Wäschekabüffke, vom Kröske hee on von de Klöpperei do!

Schwahde es Selwer, de Schnüss halde es Jold. Wä schonn vill Jold jewonne hät, kann natörlech so’ne schlaue Spruch verjesse. Becker Bubbeltäsch kannste och trek verjesse, äwer Bobbele Bumm Bumm nit.

Wat hät mr bloß alle Johr widder en de Vörweihnachtsziet för en Ambrasch met de Schenkerei  am Hals! Met wat kammer wäm en Freud make on met wat öm Joddes Welle janit? Öwer so’n Froch es mr dann am hen on her simoleere on op ene Jeistesbletz am wahde.

Mr well jo nit met sinnem Jeschenk fies donäwer leeje. So e Jeschenk soll jo nit bloß eenem us de Famillich Freud make, söndern denne angere drömeröm och, wat äwer nit emmer fluppt.

So hät doch de stolze Omma letzdes Johr däm kleene Stropp, däm se nix afschlare kann, en Trommel jeschenkt. Denn sojet hät dä Rotzech, dä Leon-Kevin, onbedengt hann wolle. Selws hütt noh eenem Johr es dä Jong noch janz ussem Hüüske vör Freud: „Mensch, Omma, din Trommel vom letzde Johr es escht ene Hammer jewäse. Dat Weihnachtsjeschenk wor voll cool!“ De Omma wor natörlech schwer jeröhrt öwer dat Komplimäng on wollt direktemang wesse, ob hä och braw jede Daach drop am speele wör. Drop meenden dä Jong janz drüch: „ Nä, dat jrad nit, Omma! Äwer de Mamm deut mech doför jede Daach zwei Euro en de Häng, domet ech et nit donn!“

Nu es de Omma fies en de Bredullje, wat se donn soll, nohdäm se en däm Leon-Kevin sin Wonschzeddel-E-mail jeläse hät, dat sinne Hezzenswonsch för dies Johr en Trompet es.
So’ne Trötemann künnt dä Jrond sin, dat de Omma von ehr Schweejerdochter nächsdes Johr kin Enladong för dä Hillije Owend mieh kritt. Wat nu?

Kaländer hannt et en sech. Nä, ech meen jetz äwer noch nit dä Azvänzkaländer. Aan däm denk ech jrad nit. Ech hann em Momäng dä Mayakaländer em Kopp, dä ons verzälle well, dat am 21. Dezämber de Welt am ongerjonn wör.

Dat Datom deht jenau met däm vom Wenteraanfang zosammefalle on es och noch aan enem Fridaach! Nä, wat e Onjlöck äwer och! Wie soll mr bloß met sojet ömjonn? Dehste dech jetz e Paah wärme  Stiwwele för ene fies kalde Wenter koofe, kannste se bes nohm Weltongerjang nimmieh rechtech enloope on hengerher jo och nimmieh drare. Lösste dä Enkoof sin, on de Welt bliewt stonn statt ongerzojonn, send all de wärme Schoh schonnn fott on du kanns bes Febberwar dech de Fööß fies affreere. Denn all de angere Schlauköpp – denne dä Mayakaländer jeklaut bliewe kann – hannt dech dat wärme Schohzüch vör de Nas fottjeschnappt.

Ech hann met denne Mayas nix am Hoot on stonn leewer op ene angere Kaländer, dä em Momäng jrad Säsong hät. Minne Azvänzkaländer hät statt Apokalypse jede Daach e Päckske för mech parat. Dat lösst mr sech doch jähn jefalle, so’n leckere Öwerraschong enjewiggelt en Weihnachtspapeer on met en rode Schlöpp dröm.

So’ne Pappkäländer, wo henger de Dörkes en Minischockelad versteckt es, kannste och verjesse. Jrad kunnt mr en de Ziedong läse, dat em Schockelädche Schadstoffe sin könne. Ech sach et doch: Kaländer hannt et en sech!

Nä, wat esset doch jedes Johr widder schön, wenn hee en ons Stadt dä Weihnachtsmaat de Pootze opmäkt! Nit bloß eene,  op jede Eck ene angere kannste dech beschnöwe, bemüffele, besüffele on natörlech och enkoofe bes zom Ömfalle.

Noh däm Motto: „Mer stronze nit, mer hannt“ – kammer medde en de Citty bloß sechsmol ene Weihnachtsmaat zälle met nit mieh wie 246 Büdches. Wenn dat nix es, dann weeß ech et nit!

Fies vill Jedanke jemaht hannt sech och de Orjanisatore, dat jede Maat och ene angere Name kritt, domet mr nit de Orienteerong am verleere es beem Erömbummele.

Also opjepasst! Eesch fang ech emol op’m „Weihnachtsdörpke“ vör’m Rothuus aan, dann flanner ech öwer de Flengerstroß öwer’m „Börjermaat“, wo de Büdches wie ons alde Hüskes von fröher ussennt. Dann kammer sech  am Carschhuus op‘m „Engelchesmaat“ ene Pöngel Engelches on Lämpkes bekicke, bevör mr sech op‘m „Stähnchesmaat“ am Stadtbröckske rongkeröm nix wie Wenterjedöns ene lecker wärme Jlöhwing kippe moss. Flöck nohm Schadowplätzke jejöckt, wo et op’m „Famillichmaat“ Atrakkzjohne för Papp on Pänz jöwt.

Am Äng dommer ons dann op de „Chresmes-Stroß“ ene jlobale Deu aan on senge mem Sänta Cloos Dschingel bells!

Azvänzkranzkähz
Backbrasselei
Chressboomkurel
Dezämberwähder
Engelsflöjel
Fierdaachsmenüh
G – dat jöwt et nit
Hillije Owend
Illuminazzijohn
Jlöhwingdoosch
Kähzewacksflecke
Lamettaboom
Marzepanähdähpelches
Nickelausmötz
Orjelspiefemusick
Prentemänner
Quadratlatschstiwwel
Riefkookerüsch
Stollerezepp
Tanneboomkoof
U-Bahnbaggerei
Vörweihnachtsjedöns
Weihnachtsziet

Jester kunnt mr noch eso schriewe, wie mr jrad drop wor. Mr kunnt et sech sojah ussöhke, wemmer am hen on her simoleere wor, wie mr sinne schlaue Sennef op et Papeer brenge wollt. Dat Eene wor rechtech on dat Angere och nit verkeeht. Komma henjedeut odder och nit, wor janz ejal.

Dat Hü on Hott soll af hütt am Äng sin. Dä öwerschlaue Rot för dat rechtije Schriewe säht ons nu, wo et langs jeht. Wöhd nu so e Wohd zosammejeschriewe odder usenanger? Beispell: Dä jecke Doll mösse mer kaltstelle. Dä ärme Höhsch möss dr Dockter krankschriewe. Häste dat intus? Joot!

Woröm wöhd äwer nu dat hee usenanger jeschriewe? Ene Strunzebüdel deht emmer dick opdrare.  Sibbe Fläschkes Killepitsch donnt flöck fies benüselt make, on dann kannste nimieh Rad fahre on iesloofe schonn emol janit. Ech ben emmer noch de Logick beem Rad fahre on iesloofe am söhke.

Joot, dat ech beem Breefschriewe met däm kleene du, ehr on üch eesch janit aanjefange hann. Denn nu kannste dat widder jroß schriewe, äwer mösse dehste et nit.

Weeßte wat? Jank mech fott met däm schlaue Rot! Mer schriewe eso, wie mer dat en de Scholl jeliehrt hannt on fähdech!

Nu duurt et nimieh lang: Ostere es vör de Dör am stonn on drop am wahde, dat mr däm Osterhas erinlosse.

Dobei es dä Mömmelmann als lang öm ons eröm am höppe. Beste dörch ons Citty am bummele on en de Schaufinstere am kicke, kannste Minihäskes, Kawenzmannsmömmelmänner on Höhner met on ohne Nest schonn janimieh zälle.

Dann wöhd mr op emol och janz rabbelech on moss op Düwel komm erus – nä, op Has komm erus – de eejene Bud och opbrassele met Osterjedöns. Wenn schonn en de Bäckerbuticke de Mömmelmänner zwesche de Röggelches erömhöppe on em Schohjeschäff de Höhner en de Sandalettches hocke, dann hät mr doch kin Roh, bes mr zo Huus och ene Höhner- odder Hasestall opmake kann.

Mi Hezzblättche, dä Charly-Drickes, säht zwar: Wat soll dä Kwatsch met däm Kitsch? Mer hannt doch schonn e verröckt Hohn em Huus, dat jenöcht.

So e drüch-nöchtern Mannsbeld hät äwe kin Ahnong vom eschte Oster-Ambijänte. Bloß wenn Has on Hohn nit us Jlas odder Terracotta, doför äwer us Marzepan on Schockelad send, dann hätte nix dojäje.

Et jöwt Lütt, die könne dech kahpahfdesch vör de Schnüss sare, wat se meene. Offt deht dech dat äwer janit jefalle, och wenn et fies stemmt. Mr künnt et nemmech jenau eso joot och beske nett sare. Dat heeß also et beske verbräme, ömmäntele, domet et nit eso wieh deht.

För zom Beispell jöwt et ene Hoope Wöhd, öm för uszedröcke, dat eener zovill op de Rebbe hät. Dehste ki Blatt vör de Mull nähme, sähste: Dä Pitter odder et Treske es deck, es fett. Kahpahfdesch, dat hät jesesse! Do künnt mr als Knubbel, Moppelche odder Fetträmmel doch trek Depressjohne kreeje. Lommer doch leewer dat Öwerjewecht e beske nett ömschriewe!

Mer Lütt hee am Rhing send jo doför bekannt, dat mer ons all dat, wat nit jrad schön es, direktemang schön kwassele könne. Woröm also nit och so e paah Pongk, die mr zoevill drop hät?

So fiese Wöhd wie korpelent, deck odder fett kann kinne Pummel verknuse. Dröm sare mer doch leewer e beske nett: vollschlank! Do kammer doch joot met läwe, wenn us de Wespetallje von fröher en Hummeltallje jewohde es odder us däm Wäschbrettbuck ene Ballong. Dat Beste aan däm nette Usdrock es jo, dat dat Wohd schlank dren vörkütt! So kannste noch e beske dat Jeföhl hann, dat de Mannekängfijur nit voll verlore jejange es. E beske nett, dat jeht doch!

Wellste em Internett jet söhke on fenge, dann mäkste dat met de Joogel-Söhkmasching, on fähdech! Dat es e janz doll Dengen, besönders wemmer en neujeerije Schnöfnas es. Wenn ech alles weeß, dann ben ech och nimieh neujeerech, hät min Omma selech emmer jesaht. Domols hät se och ohne zo joogele alles erusjekritt.

Hüttzedaachs löpt ohne Joogel nix mieh. Nu es doch sojah so’ne Ware met Fillm- on Fottojedöns owe op’m Dach dörch de Stroße on Jasse am erömjöcke, domet neujeerije Näskes sech beem Joogele alles hoorkleen on schwatt op wiss aankicke könne.

Jrad kütt min Nohberin, de Frau Kappeskamp met enem staatse Tanneboom, en Meggajlöhbernchesilluminazzjohn on ene Pöngel von Blomekastblömkes eraan on säht: Met minnem Balkong on verdrüchte Blome well ech mech nit blameere, wemmer sech däm jetz fies jenau met de Jooglemasching bekicke kann! Dä alde Schluppemann von näweraan hät sech jester e Kawänzsmannjitter Modell Knast aanbrenge losse on hät jemeent: Nu könne so Jauner on Janowe trek kicke, dat se bei mech nit klaue könne!

Ech kann dat Jeföhl stickum bekickt zo wähde janit verknuse. Nä, nit met mech! Ech well kin Strunzdekorazzjohn am Huus on och ki Kaschottejitter! Äwer wat söns? Häste kinne usjefallene Enfall?

Lommer hütt emol e beske op de Nostaljie-Well erömschwemme! „Nä, Kengk, wat wor dat doch fröher schön“, hät min Omma selech offt jesaht, wenn se op de Jurendziet zeröckjekickt hät. wo jo – wie mer all wesse –  alles besser jewäse es.

Dat donn ech jetz och emol. Wat wor dat fröher schön, e Toürke em Sommer met de Ieserbahn ze make! Op Jleis 18 hät mr ussem Zochfinster erus sinnem Liebche, dat nit metkomme kunnt, noch e Bützke jejäwe on dann adschüss jewonke mem Täschedooch, bes ene Knötterbühdel ussem Abteil am nörjele wor: „Mak et Finster zo, et treckt!“ Drusse op’m Jang hät mr sech dann dat Finster widder opjemaht on sech dä Fahtwengk öm dr Kopp blose losse, wenn et drenne zo wärm jewohde wor. Nä, wat wor dat cool! Domols!

Hütt jeht mr nit met de Ieserbahn – alleen dat Wohd es schonn en Antikwietät – , mr jeht mem ICE op Jöck. De Wajjongs hannt all äir-condischen, on dat Wenke ussem Finster kammer sech afschmenke, weil mr et janimieh selwer opmake kann! Wenn jetz äwer de äir-condischen bei Aapehetz nimieh fluppt, dehste flöck am Fleejefänger hänge. Dann kannste bloß noch von de Omma ehr Ieserbahn drööme, wenn et dech fies fleu on plümerant am wehde es.

Jank mech fott mem ICE em Sommer! Leewer wie fröher em Dörchzoch hocke als wies hütt en de Sauna.

Dehste op Musick on Romantick stonn, dann kannste dech dat Oupen-Ähr-Konzäht am Benroder Schloss nit entjonn losse. Alle Johr widder em Sommer onger’m Stähnehemmel speelt do för ons de Musick op, äwer wie!

„Mellodie em Märcheschloss“ heeß dat dolle „Event“ am Samsdaach Owend, on wä sech nit fröh jenoch Kahte besorcht hät, dä kann sech morje fad zuhuus en CD opläje. Nu ben ech hütt als för dat Musick-Picknick morje op de Wies am brassele on mech möngkesmoß alles am parat make: De Picknickpähdsdeck jewäsche, dä Kähzeständer us Selwer poleert, de Deschdeck us Damast jeböjelt, de Fläsch Pinoh Jrischio en de Köhltäsch jedeut, de Omma ehr Meissen -Tellerkes erusjekrost, domet och de Flönzröggelches on de Tartarhäppkes sech ene piekfeine Deu aandonn könne. Dann kömmer morje Owend mem Bollerwäjelche rabbelvoll losstrecke!

Ech weeß janit wodrop ech mech mieh freue soll:  Op de Filhahmonickers, wenn se met Jeföhl däm Strauß‘ Schäng sinne Fröhlengsgstemme-Walzer fidele, op dä Pöngel von Fontäne, wenn se sech nohm Tackt von de Musick em Wasser speejele, op de Illuminazzjohn von Schloss on Bööm, op dat dolle Füerwerk am Äng odder öwerhaups op dat janze Ambijänte Romantick pur drömeröm! Wenn dat nit escht e Sommermärche es, dann weeß ech et nit!

Nä, dat es nix us däm sojenannde rheinesche Jrondjesetz! Et es sozesare ene janz dolle Jeheimtipp för Lütt, die wo verhierodt send on et – wenn et jeht – och bliewe wolle.

Et jöwt jo öwerall ene Hoope von Schlauköpp, die wo wessenschaffleche Stodije make, öm för jet Neues eruszofenge. Diesmol hät sech dröwe en Britannije de „London School of Economics“ dä Brassel aanjedonn, öwer 3500 verhierodte Lütt sech  fies jenau emol met de Kähz zo bekicke. Wat es dobei erusjekomme? Nu pass ens joot op!

Wenn so ‘ne Jötterjatte jede Daach zo Huus met en de Häng jespeut hät, wat dat Koche, Potze, Wäsche, Enkoofe on Op-de-Pänz-oppasse aanjeng, wor de Scheidongsquot so joot wie null. Do kannste emol kicke!

So hät also dä Mann dat Eheläwe prima em Jriff, wenn hä met Schmackes em Huushalt metwulacke deht. Lösst hä äwer si ärm Fräuke alleen met Huus, Jahde, Pänz on Hongk erömbrassele, moss hä sech nit wondere, wenn dann en Scheidong dat Äng vom Leed es.

Wat kömmer drus liere? Wellste di Altarjeschenk loss wehde, loss ehm fuul op de Kautsch hocke. Wellste däm op ewech behalde, dann deu ehm trek jede Daach Kochlöffel on Potzlappe en de Hangk! So kann hä eesch janit op schleihte Jedanke komme.

Fröher hät Kaffeedrenke noch jet Jemötleches aan sech jehatt. Lommer noch e Tässke Kaffee zosamme drenke, hät de Omma selech emmer jesaht. Dann hät mr sech en e Cafe odder zo Huus op et Soffa jesetzt on jemötlech e beske verzällt, d.h. anger Lütt dörch de Zäng jetrocke, wobei mr sinne Kaffee am schlörfe wor ussem Pohzellängtässke.

So’n Ziet jöwt et nimieh. Wellem Busch hät emol jesaht: 1-2-3 em Sauseschrett löpt de Ziet, mer loope met. Hüttzedaachs, wo Ziet on Lütt mieh als wies flöck am loope send, mäkt sech sojah dr Kaffee op de Socke. Jlobal wie mer all send, kritt mr dat Neue direktemang op Englesch präsenteert: Coffee to go!

Nu deht sech also Kaffee nimieh setze, dä deht jonn, löpt sojah met dech, piepejal wohen och. Mem Pappbescher en de Hangk beste am erömjöcke on kanns dech zweschedörch, wo on wann och emmer, e Schlöckske kippe.

Bei denne Ies- on Schneetemperatürches em Momäng es so’ne „Coffee to go“ em Pappbescher rubbeldikatz fies kalt. Mäkt nix, Hauptsach es doch, dat mr domet e beske strunze kann:: Kick emol, wie flöck, mobil on jlobal-lässech ech ben!

Nä, jank mech fott met kalde Kaffee on dann och noch Pappe! Von wäje „to go“! Ech on minne Kaffee mösse sech setze könne. Leewer donn ech mech jemötlech em Omma-Cafe aan enem heeße Pohzellängtässke de Schnüss verbrenne!

Es dat eenzije Kengk von so’n Mamm ene Jong, es on bliewt dä emmer ene Wonderknubbel. Dat fängt als em Sangkkaste aan on höht nie op.
„Mi Schängelche kann met eenem Johr loope wie e Döppke, on janz ohne Pämpers“, verzällt et Schmitze Treske. „Minne Juppemann deht als Radschlare wie ‘ne Alde, on dat met zwei Johr“,  stronzt et Vötz‘ Fiona. „ Minne dreijöhrije Pitter jöwt morje dat eeschte Blöckflötekonzert en de Tonhall“, röpt nu et Primelbecks Pia.

Drissesch Johr drop höht sech dat Trio so aan: „ Minne Schäng brasselt als Prommi-Arschitäckt en Dubai on zeicht denne Muselmännekes, wie mr op Sangk baut. Jede Woch schriewt hä mech ene Breef von fönnef Sidde!“ „Dat es doch janix! Minne Jupp, ene Super-Inschenör, mäkt denne Russkis en Sibirije vör, wie en Öl-Paiplain uszosenn hät. Jede Owend deht hä met mech, sin leewe Mamm, stondelang telefoneere.“

„Jo on? Minne Pitter, mi Liebche“ stronzt nu et Pia, „ es en Nju Jork op de Wall Stroß Moppe-Makler on deht denne Ammis de Penönzkes sorteere. Äwer sin Mamm kann hä dodröwer nit verjesse. Jede Daach litt dä Jong beem Psüschijater op’m Sofa on moss bloß öwer mech verzälle och stondelang! Do sid ehr platt, wat?“

On wie, do fällt eenem nix mieh en!

Jedes Mol, wenn e neu Johr op de Matt am stonn es, jonnt de Lütt en sech on fasse ene Hoope von joode Vörsätz. Schlauköpp hannt jeschätzt, dat en ons BRD 22,6 Milljohne Lütt sech bloß 37,4 Milljöhnches Vörsätz för dies Johr vörjenomme hannt.

Ech loss dies Johr de Fenger von de Zijarettches, hät sech dä Schäng-Pitter jesaht. Bloß nimieh eso vill müffele on süffele, wor et Treske-Tatjana am kühme. Ech donn däm Oppa nimieh eso erömkommandeere, hät Omma Finche jemeent. De Pänz verspreche de Mamm, dat se et Kengerzemmer eemol en de Woch akkerat oprüüme wolle. Dä Papp nömmt sech vör, met sinnem Fräuke öfters op Jöck zo jonn on met de Blare nit mieh eröm zo schänge. Op de Chefetasch es dä Baas sech am öwerläje, dat ehm dat Jedoldsfädche nimieh eso flöck rieße soll, wenn ehm so e Tutedöppe op’m Senkel jeht. De Politickers wolle af jetz bloß noch löje, wenn se dobei och rod wehde on et fies nödech es.

Wenn dat em janze Johr so wiederjonn wöhd, hädden mer doch jlatt Zoständ wie em Jahde Ede, sozesare Hemel op de Ähd! Pänz, die freiwellech oprüüme, Politickers, die sare, wat se meene, bloß jesond-schlanke, braw-fromme Lütt ohne e Fitzelke von Laster öm ons eröm?

Joot, dat so Vörsätz lecker kooz send on jrad emol bes am Äng vom Jannewar halde, wenn öwerhaups!

Dä Usdrock es escht e Antikwitätche, on mr es am staune, datte sech bes hütt jehalde hät. Jemeent es de Ziet zwesche Weihnachte on Neujohr, also… jenau jetz!!

Deht mr en de Historije erömkrose, deht mr erusfenge, dat de Lütt sech fröher 100 Johr lang met zwei Kaländers erömjeschlare hannt. Noh däm eene Kaländer feng et Johr fröher aan als wies noh däm angere, so hät mr also e beske Ziet dozwesche jehatt.

Wat make mer nu hütt eso zwesche de Johre? Fröher hät mr zwesche Weihnachte on Neujohr nix brassele dörfe. Nix wäsche, nix böjele, äwer müffele on süffele schonn! Zwesche däm Äng vom Alde on däm Aanfang vom Neue sollden de Lütt sech en fuule  Ziet jönne,  öm för jenoch Kawuppdesch zo sammele för de Wulackerei em neue Johr.

Prima, dommer dat hütt doch och! Von de Weihnachtsfierdaach ,d.h. von de Famillich, de Verwandtschaff mem janze Brassel drömeröm, hät mr jo jetz de Nas jestreche voll. Nit för ömmesöns heeßt et em Berjesche Land: Wenn Öhm on Tant emmer noch nit jonn wolle, beschmieß se doch mem Weihnachtsstolle!

Wat fott es, es fott, lommer flöck noh vöre kicke! Wat kömmer ons bes aan Silvester Joodes aandonn? Losst et met Schmackes rongkeröm krache, nit bloß de Korke!

De Medije wehde nit möd, däm Düwel von Ferkesjripp aan de Wangk zo mole on hannt joode Tipps op Larer, wie zom Beispell: Von morjens bes owends nix wie Häng wäsche, nix aanpacke,  kin Häng mieh schöddele, och nit wemmer ene Prommi zo bejröße hann sollt. Deht mr sech jetz leewer öm dr Hals falle – als wör mr för  fönnef Johr als Jeisel em Libanonn jewäse – on sech lenks on reihts lecker afbütze, wie dat all de Schickimickis eso jähn donnt?

Dobei kann doch sojah noch vill flöcker so’ne Virus von eenem nohm angere höppe. Nä, net met mech! Jank mech fott met so’n Bützerei! Do es mech doch ene eschte Hangkschlach leewer, dä jo och en  lange Tradizzjohn hät.

Häste fröher onger eschte Kähls e prima Jeschäff jemaht, för z.B. e staats Pähd jekooft, häste flöck per Hangkschlach ene Kreditt jekritt odder öwerhaups dä janze Handel zom joode Äng jebraht. Doch so Ziede send als lang Antikwitätches.

Hangkschlach kannste verjesse, Häng schöddele och. Ech donn mech jetz alle fönnef Menudde de Häng met Sagrotan schrubbe on steck se en de Täsch, wo se och bliewe.Wemmer ons drusse treffe sollden, kammer von mech weder Hangk noch  Bützke kreeje. Ech sach bloß: Hallöche, Tach zosamme! Met de Häng en de Täsch höppt  jede Virus aan dech vörbei.

Dä schlaue Sproch kenne mer all. Et jöwt beinoh nix, wo dä nit drop passt. Dröm kannste däm och prima en jede Konversazzjohn aanbrenge, wenn et öm jet jeht, wat jrad nimieh do es.

Ocktober hammer, dr Sommer es fott. Do jöwt et nix mieh draan zo röddele. Fott esse, on dr Herws es do Herwsziet es de Ziet zom Afplöcke on Enpacke, hät min Omma selech emmer jesaht. Wat se domet jemeent hät, dat kannste hütt nimieh erläwe. Em Jahde hät de Omma Äppel, Prumme, Bunne on Jorke jeplöckt, ennet Kajöttche noh Huus jeschleppt, en Enweckjläser enjemaht on en Fass odder Tonn erinjepackt. „Wat fott es, es fott“, hät de Omma dann jesaht, „ flöck enjemaht, on dann hammer em Wenter noch jet vom Sommer op de Zong“.

Prumme em Enweckjlas? Bunne en de Tonn? So‘n Antikwität dehste hütt nimieh fenge, fott esse. Nix wöhd mieh em Herws för dr Wenter parat jemaht. Woröm och so’n Ambrasch? Mem Schock enjefrore on em Ies- on Köhlrejal vom Supermaat häste, wat Obs on Jemös aanjeht, et janze Johr öwer Sommer.

Dä jroße muusjraue Enweckpott von de Omma es als lang ussem Kabüffke fott. Äwer dä Jeschmack von ehrem lecker met en Zimmetstang enjemahte  Prummekompott es nit fott, däm hann ech hütt noch op de Zong.

Ech meen jetz domet nit, dat jrad ene Hangkwerker do es, dä sech fies am afbrassele es, öm för dä Kawenzmannskleederkast en Stöckskes usenanger zo säje odder et Nachtskonsölche met de Sääch kleen zo make.

Nä, ech denk jetz aan all die Lütt, die jemötlech op de Matratz leeje en de miesde Fäll op’m Rögge, manchmol och op de Sitt, selde op’m Buck on am schnarche send, dat de Wäng waggele. De Statisticker, die weltwiet onger’m Bett jeläje hann mösse, verzälle ons, dat jeder Fönnefde em Schlofzemmer so’ne Radau mäkt. Natörlech dreimol sovill Mannslütt wie Frollütt. Ki Wonder, denn mer Fraue send doch schonn von Huus us janz höhsch on nit zo höhre. Nu kammer sech jo joot vörstelle, dat so e ärm Fräuke för e jetrennt Heiabett am plädeere es, wenn et näwer so’nem Radaubroder schlofe moss.

Nu hät mr zom Jlöck erusjefonge, dat dat Schlofe alleen vill jesönder sin soll als wies em Duett on dann noch met Krach. Mer Frollütt send jo jähn op’m Jesondheetstripp. Dröm nix wie fott, on et sech em Zemmer näweraan jemötlech make! Mr künnt natörlech och dat Dubbelbett usenangersäje, äwer dat mäkt och widder Radau on es vill zovill Brassel.

Als wies ech noch ene kleene Dotz wor, hann ech all dat, wat de Jroße jesaht hannt, jejlöwt. Hät min Omma selech för zom Beispell von sech jejäwe: „Bei denne Schmitzens von näweraan hät äwer de Mamm de Bux aan. Dä ärme Papp hät nix zo jebenedeie!“  Direktemang hann ech mech vörjestellt, wie dä alde Schmitz ohne Bux eröm am loope wor, denn däm sin Bux wor jo si Krachjewitter am drare.

Enzwesche weeß ech natörlech, wat met däm schöne Usdrock „ de Bux aanhann“ jemeent wor. Fröher hannt jo all de Fraue och lecker lange Röck jedare on so’n Bux wor bloß jet för e Männerbeeen. Hüttzedaachs künnt mr sech dat met de Buxaanhann nimieh enfalle losse, öm för uszodröcke, dat de Mamm et Rejiment föhrt on dä Papp ene ärme Höhsch es.

Hütt weeß et natörlech de schlaue Statistick emol widder janz jenau, wä en de Famillich dat Sare hät. Dreimol kannste rode! En de miesde Fäll verzälle de Frollütt denne Mannsbelder on denne Blare sowieso, wo et langs zo jonn hät. Do kammer emol widder kicke, wat so’n Emazipazzjohn lossjeträde hät! On wat säht dann so ene ärme Papp ohne Bux: „Ech halt mech leewer erus, dann komm ech och en nix erin!“

Schonn beem Shakespeares Wellem kunnt mr läse: „Wä ene Baht hät, dä es mieh wie ene Jöngleng, on wä kinne hät, dä es wennijer als wie ene Kähl.“ Ons alde Schopenhauer hät sozesare dr Narel op’m Kopp jetroffe: „Ene Baht medde em Jesecht deht alle Frollütt jefalle!“ Jenau, dat esset doch fröher wie hütt!

Woröm losse sech hüttzedaachs ene Hoope Mannslütt ene rösije Baht stonn? Se belde sech en, dat mer Frollütt op so e Jestrüpp em Jesecht stonnt on dat mr domet eesch rechtech markant männlech ussüht. So e rongkeröm näckelech Jesecht dojäje lösst doch jede Kähl wie e ärmselech Scholljöngke ussenn. Et falle eenem doch trek ene Hoope  Dropjänger von fröher on hütt en, die wo all so’n staatse Böhsch em Jesecht hadden odder noch hannt: Zeuss bei denne alde Jreeche mem Backebaht, Asterix mem Schnorritz, Schnieder Wibbel met sinnem spirrije Hippebaht, dä leckere Lichter mem Dali-Spajetti-Schnäuz odder dä Kochlöffels-Lafer met sin Bützkesbrems a la Clark-Jable! Henger so’nem Jetrüpp em Jesecht kammer och vill verstecke: Falde, Pickele on Hamsterbacke! Häste dat nit nödech, kannste och met enem flöcke Drei-Daachs-Baht usprobeere, wodrop Fraue stonnt.

Nu loss jonn, Schäng-Pitter, loss dech ene Baht stonn!

Dat hee ons Düsseldorf bekannt es als en sojenannde „Modecitty“ weeß enzwesche jedes Kengk. Mer make alles met, brassele ons jähn op on hannt flöck dä letzde Schrei am Balch, wenn all de angere dä Schrei noch janit jehöht hannt.

En de Modemajazine för Mannsbelder wor dä letzde Schrei de Dekorazzjohn för so’ne Kählskopp: ene Hoot! Wellste als Mann e beske us de Reih höppe on ene usjefallene Endrock make, mosste dech so e Dengen op dinne Kopp deue, söns kannste trek enpacke.

För all die Mannsbelder, denne dr Kopp schonn dörch de Hoor jewahse es, die also en leckere Pläät hannt, kütt dat Modediktat wie jeroofe. Äwer och so ‘ne jonge Sprenghöppes mäkt mem usjefallene Höötche op de Locke trek en bella fijura. Häste nit och als ene Hoope Jonges jesenn, die hee met so’nem Pöttche op’m Kopp erömloope? Dat es bei denne jonge Kähls hüttzedaachs janz „in“, on nit bloß bei so’nem Sprenghöppes, dä op de Böhn am erömträllere es.

Nä, wat hann ech schonn för ene Pöngel staatse Mannslütt zälle könne mem elejante lange Palletoh on owe drop ene donkele Hoot mem Kawenzmannsrangk. Jo, so esset,  Klamotte make Lütt on ene Hoot mäkt e Jesecht!

Kickste op dr Kaländer, dann weeßte, dat jetz Fasteziet aanjesaht es. Dat es sozesare so ene Fröhjohrshuuspotz för drenne, för all de ennere Orjane, die mr met sech am erömschleppe es.

Kickste en de Printmedije, dann weeßte, dat jetz Afspecke op Düwel komm erus aanjesaht es. Do deht dech so‘ne medizinesche Schlaukopp schwazz op wiss verzälle, dat de Speckröllekes öm de Taillje eröm, die jetz fies fott es, odder öm dr Buck eröm, dä jetz lecker do es, dech dat schöne Läwe jlatt rubbeldikatz öm e paah Jöhrkes köözer make. Nä, dat wolle mer doch nit! Doför es doch dat Läwe hee aan de Düssel vill zo schön!

Dommer äwe dä Jörtel e beske spacker schnalle, wat jo och prima passe deht em Momäng, wo se all öwer de verloore jejangene Moppe am kühme send. Häste nix en de Täsch, kannste och nix usjäwe.

Jank mech fott met Schampus, Rodwing, Rehrögge on Kawenzmannsjarnele! Fott domet, met all däm, wat lecker düer es on fies fett mäkt! Doför bloß noch wisse Kappessaft zom Entschlacke on e drüch Röggelche jäje waggelije Knie vom Kohldamp!

Häsde sojet fönnef Woche dörchjehalde, besde e rösech Rebbejestell, dat sech op e 10 Johr länger Läwe freue kann!

Diesen Text kann man sich auch vorlesen lassen:

Em alde Testamäng dehste de Jeschecht fenge vom Tormbau  en Babylon. So’ne Jrößewahn. So’n Strunzebühdelei wor ons Härjott zovill on dröm hätte sin Menschekenger ene Hoope von Sproche erongerjeschmesse, so dat se sech nimieh ongerenanger hannt verstonn könne, on met de Brasselei am Torm wor et vörbei.

Nu hammer hee op de Ähd vill Sproche on Dialeckte, die mer bubbele on och bäde on senge könne. Ech kann mech nu öwerhaups nit vörstelle, dat dr leewe Jott dojäje och bloß e beske jet hann künnt, wemmer op Platt en Mess halde, em Jäjesatz zom dröje Kardinalskäppke us Kölle, däm Meisner.  Wie offt säht mr hee, dat ons Platt en Sproch es, die ussem Hezze kütt. Woröm sollt ech mech ene vörnähme Deu aandonn, wenn ech en so’n Mess mem leewe Jott spreche möhd? Fröher hät mr en de Mess noch op Lating jebädt, wat bloß stodeerte Schlauköpp hannt verstonn könne. Ech hann doch als kleene Pänz emmer verstange: Dommes, wo bist du? wenn vöre am Altar dä Paster jeroofe hät: Dominus vobis cum. Joot, dat mr hütt en de Kerch bäde könne, wie ons dr Schnabel jewahse es.

Och wenn dat däm lilla Käppke us Kölle nit noh de Mötz es, donn ech en de nächsde Mess bäde: Wo ech jonn on wo ech stonn, dehs du Härjott mech verstonn. Amen.

Minne leewe Jott es polyjlott, dat weeß ech jenau.

Dä Osterhas es vör de Dör am stonn. Dat hät jetz och de letzde Schlofmötz spetz jekritt. Beste dörch ons Citty am bummele on en de Schaufinstere erin am spinze, eat sühste öwerall? Nix wie Eier jemötlech em Nest odder och modderseelealleen leeje se zwesche de Sommersandalettches, näwe’m Satängheiahemp odder de lillapink Kählskrawatt. Em Blomelade jöwt et kinne Primelpott zo koofe, ohne dat mr zwesche de Blättches stickum e bont Ei jedeut hät. Zwesche de Parföngfläsche odder Kochbööcher kicke dech de Mömmelmänner aan, hoppele öwerall do eröm, wo se eejenslech janix zo söhke hannt.

Wemmer schonn drusse öwerall öwer de Osterdekorazzjohne am falle es, dann moss ech jetz äwer och direktemang drenne e beske Has- on Höhnerambijänte hann. Nä, wat et do nit all jöwt, öm för huus on Jahde op Ostere opzobrassele! Kawenzmannkähze em Eikostöm, Höhner on Hase us Jlas odder Porzelläng för dr Osterfröhstöcksdesch on us Stehen odder Terracotta för em Jahde op de Terrass.

Jrad hann ech en Jlaseierkett aan de Lamp jehängt on sibbe Terracottamömmelmännekes op de Wies em Jahde opjestellt, do kütt mi Hezzblättche, minne Charly-Drickes eraan on meent bloß drüch: „Wat soll dä Kwatsch? Häste eejenslech noch alle Häskes op de Reih?“

Nu häste jrad noch e paah Daach, on de Päckskes för de janze Famillich, de Verwandtschaff on wat söns noch eso drömeröm es, mösse fähdech sin. Dobei hann ech mech doch jedes Johr vörjenomme, dat ech mech dä Stress met de Looperei on de Kooferei von de Jeschenke nimieh aandonn well.

Äwer wie dat met de Vörsätz es: Offt jesaht, doch nie jedonn! Op alle Fäll well ech dies Johr bloß so Presentches make, die wo janz us de Reih falle. Ech stell mech vör, dat dann von min Weihnachtsjeschenke noch Jenerazzjohne en ons Famillich verzälle könne. Mi Hezzblättche, dat kütt natörlech zoeesch draan, kritt dat eeschte Booch von enem Leksikonn, dat sibbe Bänd hät: „Wie Mannsbelder Frollütt besser verstonn könne“.

Minne Rotzech kritt ene Pöngel Boxerbuxe us Satäng met rösije Spröch drop, z.B.: „Watte hütt kanns besorje, donn et nit eesch morje!“ Mi Schwesterke, wat ene moppelije kleene Knubbeldotz es, kann sech öwer e Johresabonnemäng för de Weightwatchers freue. Ons Omma, emmer am erömnörjele, dat se zo wennech Bewäjong hät, kritt ene Jootsching för ene Lady-Fittness-Clubb. Däm Oppa hann ech dat kapotte Radio von anno doll enjepackt met en dicke Schlöpp dröm, denn dä es öwerjlöcklech, wenn hä us Alt Neu friemele kann.
Nä, wat ben ech jetz jlöcklech, dat ech för jedem dat Sinne jefonge hann!